1 ای جبار چرا از بدی فخر می کنی؟ رحمت خدا همیشه باقی است.
2 زبان تو شرارت را اختراع می کند، مثل استره تیز، ای حیله ساز!
3 بدی را از نیکویی بیشتر دوست می داری و دروغ را زیادتر از راست گویی، سلاه.
4 همه سخنان مهلک را دوست می داری، ای زبان حیله باز!
5 خدا نیز تو را تا به ابد هلاک خواهد کرد و تو را ربوده، از مسکن تو خواهد کند و ریشه تو را از زمین زندگان، سلاه.
6 عادلان این را دیده، خواهند ترسید و بر او خواهند خندید:
7 «هان این کسی است که خدا را قلعه خویش ننمود بلکه به کثرت دولت خود توکل کرد و از بدی خویش خود را زورآور ساخت.»
8 و اما من مثل زیتون سبز در خانه خدا هستم. به رحمت خدا توکل می دارم تا ابداﻵباد.
9 تو را همیشه حمد خواهم گفت، زیرا تو این را کرده ای. و انتظار نام تو را خواهم کشید زیرا نزد مقدسان تو نیکوست. |