1 ای خداوند! ای قوت من! تو را محبت می نمایم.
2 خداوند صخره من است و ملجا و نجات دهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه می برم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من.
3 خداوند را که سزاوار کل حمد است، خواهم خواند. پس، از دشمنانم رهایی خواهم یافت.
4 رسنهای موت مرا احاطه کرده، و سیلابهای شرارت مرا ترسانیده بود.
5 رسنهای گور دور مرا گرفته بود و دامهای موت پیش روی من درآمده.
6 در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش استغاثه نمودم. او آواز مرا از هیکل خود شنید و استغاثه من به حضورش به گوش وی رسید.
7 زمین متزلزل و مرتعش شده، اساس کوهها بلرزید و متزلزل گردید چونکه خشم او افروخته شد.
8 دخان از بینی او برآمد و نار از دهانش ملتهب گشت و آتشها از آن افروخته گردید.
9 آسمان را خم کرده، نزول فرمود و زیر پای وی تاریکی غلیظ می بود.
10 برکروبی سوار شده، پرواز نمود و بر بالهای باد طیران کرد.
11 تاریکی را پرده خود و خیمه ای گرداگرد خویش بساخت، تاریکی آبها و ابرهای متراکم را.
12 از تابش پیش روی وی ابرهایش می شتافتند، تگرگ و آتشهای افروخته.
13 و خداوند از آسمان رعد کرده، حضرت اعلی آواز خود را بداد، تگرگ و آتشهای افروخته را.
14 پس تیرهای خود را فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت، و برقها بینداخت و ایشان را پریشان نمود.
15 آنگاه عمقهای آب ظاهر شد و اساس ربع مسکون مکشوف گردید، از تنبیه تو ای خداوند، از نفخه باد بینی تو!
16 پس، از اعلی ' فرستاده، مرا برگرفت و از آبهای بسیار بیرون کشید.
17 و مرا از دشمنان زورآورم رهایی داد و از خصمانم، زیرا که از من تواناتر بودند.
18 در روز بلای من پیش رویم درآمدند، لیکن خداوند تکیه گاه من بود.
19 و مرا بجای وسیع بیرون آورد؛ مرا نجات داد زیرا که در من رغبت می داشت.
20 خداوند موافق عدالتم مرا جزا داد و به حسب طهارت دستم مرا مکافات رسانید.
21 زیرا که راههای خداوند را نگاه داشته ، و به خدای خویش عصیان نورزیده ام،
22 و جمیع احکام او پیش روی من بوده است و فرائض او را از خود دور نکرده ام،
23 و نزد او بی عیب بوده ام و خویشتن را از گناه خود نگاه داشته ام.
24 پس خداوند مرا موافق عدالتم پاداش داده است و به حسب طهارت دستم در نظر وی.
25 خویشتن را با رحیم، رحیم می نمایی ، و با مرد کامل، خود را کامل می نمایی.
26 خویشتن را با طاهر، طاهر می نمایی و با مکار، به مکر رفتار می کنی.
27 زیرا قوم مظلوم را خواهی رهانید و چشمان متکبران را به زیر خواهی انداخت.
28 زیرا که تو چراغ مرا خواهی افروخت؛ یهوه خدایم تاریکی مرا روشن خواهد گردانید.
29 زیرا به مدد تو بر فوجها حمله می برم و به خدای خود از حصارها برمی جهم.
30 و اما خدا طریق او کامل است و کلام خداوند مصفی '. او برای همه متوکلان خود سپر است؛
31 زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره ای غیر از خدای ما؟
32 خدایی که کمر مرا به قوت بسته و راههای مرا کامل گردانیده است.
33 پایهای مرا مثل آهو ساخته و مرا به مقامهای اعلای من برپا داشته است.
34 دستهای مرا برای جنگ تعلیم داده است، که کمان برنجین به بازوی من خم شد.
35 سپر نجات خود را به من داده ای. دست راستت عمود من شده و مهربانی تو مرا بزرگ ساخته است.
36 قدمهایم را زیرم وسعت دادی که پایهای من نلغزید.
37 دشمنان خود را تعاقب نموده، بدیشان خواهم رسید و تا تلف نشوند بر نخواهم گشت.
38 ایشان را فرو خواهم کوفت که نتوانند برخاست و زیر پاهای من خواهند افتاد.
39 زیرا کمر مرا برای جنگ به قوت بسته ای و مخالفانم را زیر پایم انداخته ای.
40 گردنهای دشمنانم را به من تسلیم کرده ای تا خصمان خود را نابود بسازم.
41 فریاد برآوردند اما رهاننده ای نبود نزد خداوند، ولی ایشان را اجابت نکرد.
42 ایشان را چون غبار پیش باد ساییده ام؛ مثل گل کوچه ها ایشان را دور ریخته ام.
43 مرا از منازعه قوم رهانیده، سر امتها ساخته ای. قومی را که نشناخته بودم، مرا خدمت می نمایند.
44 به مجرد شنیدن، مرا اطاعت خواهند کرد؛ فرزندان غربا نزد من تذلل خواهند نمود.
45 فرزندان غربا پژمرده می شوند و در قلعه های خود خواهند لرزید.
46 خداوند زنده است و صخره من متبارک باد، و خدای نجات من متعال!
47 خدایی که برای من انتقام می گیرد و قومها را زیر من مغلوب می سازد.
48 مرا از دشمنانم رهانیده، برخصمانم بلند کرده ای و از مرد ظالم مرا خلاصی داده ای!
49 لهذا ای خداوند تو را در میان امتها حمد خواهم گفت و به نام تو سرود خواهم خواند،
50 که نجات عظیمی به پادشاه خود داده و به مسیح خویش رحمت نموده است. یعنی به داود و ذریت او تا ابداﻵباد. |