1 زیرا خداوند بر یعقوب ترحم فرموده، اسرائیل را بار دیگر خواهد برگزید و ایشان را در زمینشان آرامی خواهد داد. و غربا با ایشان ملحق شده، با خاندان یعقوب ملصق خواهند گردید.
2 و قومها ایشان را برداشته، به مکان خودشان خواهند آورد. و خاندان اسرائیل ایشان را در زمین خداوند برای بندگی و کنیزی، مملوک خود خواهند ساخت. و اسیر کنندگان خود را اسیر کرده، بر ستمکاران خویش حکمرانی خواهند نمود.
3 و در روزی که خداوند تو را از الم و اضطرابت و بندگی سخت که بر تو می نهادند خلاصی بخشد، واقع خواهد شد
4 که این مثل را بر پادشاه بابل زده، خواهی گفت: چگونه آن ستمکار تمام شد و آن جور پیشه چگونه فانی گردید!
5 خداوند عصای شریران و چوگان حاکمان را شکست.
6 آنکه قومها را به خشم با صدمه متوالی می زد و بر امتها به غضب با جفای بیحد حکمرانی می نمود،
7 تمامی زمین آرام شده و ساکت گردیده اند و به آواز بلند ترنم می نمایند.
8 صنوبرها نیز و سروهای آزاد لبنان درباره تو شادمان شده، می گویند: «از زمانی که تو خوابیده ای قطع کننده ای بر ما برنیامده است.»
9 هاویه از زیر برای تو متحرک است تا چون بیایی تو را استقبال نماید، و مردگان یعنی جمیع بزرگان زمین را برای تو بیدار می سازد، و جمیع پادشاهان امتها را از کرسیهای ایشان برمی دارد.
10 جمیع اینها تو را خطاب کرده، می گویند: «آیا تو نیز مثل ما ضعیف شده ای و مانند ما گردیده ای؟»
11 جلال تو و صدای بربطهای تو به هاویه فرود شده است. کرمها زیر تو گسترانیده شده و مورها تو را می پوشانند.
12 ای زهره دختر صبح چگونه از آسمان افتاده ای؟ ای که امتها را ذلیل می ساختی چگونه به زمین افکنده شده ای؟
13 و تو در دل خود می گفتی : «به آسمان صعود نموده، کرسی خود را بالای ستارگان خدا خواهم افراشت، و بر کوه اجتماع در اطراف شمال جلوس خواهم نمود.
14 بالای بلندیهای ابرها صعود کرده، مثل حضرت اعلی خواهم شد.»
15 لکن به هاویه به اسفلهای حفره فرود خواهی شد.
16 آنانی که تو را بینند بر تو چشم دوخته و در تو تامل نموده، خواهند گفت: «آیا این آن مرد است که جهان را متزلزل و ممالک را مرتعش می ساخت؟
17 که ربع مسکون را ویران می نمود و شهرهایش را منهدم می ساخت و اسیران خود را به خانه های ایشان رها نمی کرد؟»
18 همه پادشاهان امتها جمیعا هر یک در خانه خود با جلال می خوابند.
19 اما تو از قبر خود بیرون افکنده می شوی و مثل شاخه مکروه و مانند لباس کشتگانی که با شمشیر زده شده باشند، که به سنگهای حفره فرو می روند و مثل لاشه پایمال شده.
20 با ایشان در دفن متحد نخواهی بود چونکه زمین خود را ویران کرده، قوم خویش را کشته ای. ذریت شریران تا به ابد مذکور نخواهند شد.
21 برای پسرانش به سبب گناه پدران ایشان قتل را مهیا سازید، تا ایشان برنخیزند و در زمین تصرف ننمایند و روی ربع مسکون را از شهرها پر نسازند.
22 و یهوه صبایوت می گوید: «من به ضدایشان خواهم برخاست.» و خداوند می گوید: «اسم و بقیه را و نسل و ذریت را از بابل منقطع خواهم ساخت.
23 و آن را نصیب خارپشتها و خلابهای آب خواهم گردانید و آن را با جاروب هلاکت خواهم رفت.» یهوه صبایوت می گوید.
24 یهوه صبایوت قسم خورده، می گوید: «یقینا به طوری که قصد نموده ام همچنان واقع خواهد شد. و به نهجی که تقدیر کرده ام همچنان بجا آورده خواهد گشت.
25 و آشور را در زمین خودم خواهم شکست و او را بر کوههای خویش پایمال خواهم کرد. و یوغ او از ایشان رفع شده، بار وی از گردن ایشان برداشته خواهد شد.»
26 تقدیری که بر تمامی زمین مقدر گشته ، این است. و دستی که بر جمیع امتها دراز شده، همین است.
27 زیرا که یهوه صبایوت تقدیر نموده است، پس کیست که آن را باطل گرداند؟ و دست اوست که دراز شده است پس کیست که آن را برگرداند؟
28 در سالی که آحاز پادشاه مرد این وحی نازل شد:
29 ای جمیع فلسطین شادی مکن از اینکه عصایی که تو را می زد شکسته شده است. زیرا که از ریشه مار افعی بیرون می آید و نتیجه او اژدهای آتشین پرنده خواهد بود.
30 و نخست زادگان مسکینان خواهند چرید و فقیران در اطمینان خواهند خوابید. و ریشه تو را با قحطی خواهم کشت و باقی ماندگان تو مقتول خواهند شد.
31 ای دروازه ولوله نما! و ای شهر فریاد برآور! ای تمامی فلسطین تو گداخته خواهی شد. زیرا که از طرف شمال دود می آید و از صفوف وی کسی دور نخواهد افتاد.
32 پس به رسولان امتها چه جواب داده شود: «اینکه خداوند صهیون را بنیاد نهاده است و مسکینان قوم وی در آن پناه خواهند برد.» |