1 خداوند را حمد گویید زیرا که نیکوست و رحمت او تا ابداﻵباد است.
2 اسرائیل بگویند که «رحمت او تا ابداﻵباد است.»
3 خاندان هارون بگویند که «رحمت او تا ابداﻵباد است.»
4 ترسندگان خداوند بگویند که «رحمت او تا ابداﻵباد است.»
5 در تنگی یاه را خواندم. یاه مرا اجابت فرموده، در جای وسیع آورد.
6 خداوند با من است، پس نخواهم ترسید. انسان به من چه تواند کرد؟
7 خداوند برایم از مددکاران من است. پس من بر نفرت کنندگان خود آرزوی خویش را خواهم دید.
8 به خداوند پناه بردن بهتر است از توکل نمودن بر آدمیان.
9 به خداوند پناه بردن بهتر است از توکل نمودن بر امیران.
10 جمیع امتها مرا احاطه کردند، لیکن به نام خداوند ایشان را هلاک خواهم کرد.
11 مرا احاطه کردند و دور مرا گرفتند، لیکن به نام خداوند ایشان را هلاک خواهم کرد.
12 مثل زنبورها مرا احاطه کردند و مثل آتش خارها خاموش شدند. زیرا که به نام خداوند ایشان را هلاک خواهم کرد.
13 بر من سخت هجوم آوردی تا بیفتم، لیکن خداوند مرا اعانت نمود.
14 خداوند قوت و سرود من است و نجات من شده است.
15 آواز ترنم و نجات در خیمه های عادلان است. دست راست خداوند با شجاعت عمل می کند.
16 دست راست خداوند متعال است. دست راست خداوند با شجاعت عمل می کند.
17 نمی میرم بلکه زیست خواهم کرد و کارهای یاه را ذکر خواهم نمود.
18 یاه مرا به شدت تنبیه نموده، لیکن مرا به موت نسپرده است.
19 دروازه های عدالت را برای من بگشایید! به آنها داخل شده، یاه را حمد خواهم گفت.
20 دروازه خداوند این است. عادلان بدان داخل خواهند شد.
21 تو را حمد می گویم زیرا که مرا اجابت فرموده و نجات من شده ای.
22 سنگی را که معماران رد کردند، همان سر زاویه شده است.
23 این از جانب خداوند شده و در نظر ما عجیب است.
24 این است روزی که خداوند ظاهر کرده است. درآن وجد و شادی خواهیم نمود.
25 آه ای خداوند نجات ببخش! آه ای خداوند سعادت عطا فرما!
26 متبارک باد او که به نام خداوند می آید. شما را از خانه خداوند برکت می دهیم.
27 یهوه خدایی است که ما را روشن ساخته است. ذبیحه را به ریسمانها بر شاخهای قربانگاه ببندید.
28 تو خدای من هستی تو، پس تو را حمد می گویم. خدای من، تو را متعال خواهم خواند.
29 خداوند را حمد گویید زیرا که نیکوست و رحمت او تا ابداﻵباد است. |