1 رحمتهای خداوند را تا به ابد خواهم سرایید. امانت تو را به دهان خود نسلا بعد نسل اعلام خواهم کرد.
2 زیرا گفتم رحمت بنا خواهد شد تا ابداﻵباد و امانت خویش را در افلاک پایدار خواهی ساخت.
3 با برگزیده خود عهد بسته ام. برای بنده خویش داود قسم خورده ام.
4 که ذریت تو را پایدار خواهم ساخت تا ابداﻵباد و تخت تو را نسلا بعد نسل بنا خواهم نمود، سلاه.
5 و آسمانها کارهای عجیب تو را ای خداوند تمجید خواهند کرد و امانت تو را در جماعت مقدسان.
6 زیرا کیست در آسمانها که با خداوند برابری تواند کرد؟ و از فرزندان زورآوران که را با خداوند تشبیه توان نمود؟
7 خدا بی نهایت مهیب است در جماعت مقدسان و ترسناک است بر آنانی که گرداگرد او هستند.
8 ای یهوه خدای لشکرها کیست ای یاه قدیر مانند تو؟ و امانت تو، تو را احاطه می کند.
9 بر تکبر دریا تو مسلط هستی. چون امواجش بلند می شود، آنها را ساکن می گردانی.
10 رهب را مثل کشته شده خرد شکسته ای. به بازوی زورآور خویش دشمنانت را پراکنده نموده ای.
11 آسمان از آن تو است و زمین نیز از آن تو. ربع مسکون و پری آن را تو بنیاد نهاده ای.
12 شمال و جنوب را تو آفریده ای. تابور و حرمون به نام تو شادی می کنند.
13 بازوی تو با قوت است. دست تو زورآور است و دست راست تو متعال.
14 عدالت و انصاف اساس تخت تو است. رحمت و راستی پیش روی تو می خرامند.
15 خوشابحال قومی که آواز شادمانی را می دانند. در نور روی تو ای خداوند خواهند خرامید.
16 در نام تو شادمان خواهند شد تمامی روز و در عدالت تو سرافراشته خواهند گردید.
17 زیرا که فخر قوت ایشان تو هستی و به رضامندی تو شاخ ما مرتفع خواهد شد.
18 زیرا که سپر ما از آن خداوند است و پادشاه ما از آن قدوس اسرائیل.
19 آنگاه در عالم رؤیا به مقدس خود خطاب کرده، گفتی که نصرت را بر مردی زورآور نهادم و برگزیده ای از قوم را ممتاز کردم.
20 بنده خود داود را یافتم و او را به روغن مقدس خود مسح کردم.
21 که دست من با او استوار خواهد شد. بازوی من نیز او را قوی خواهد گردانید.
22 دشمنی بر او ستم نخواهد کرد و هیچ پسر ظلم بدو اذیت نخواهد رسانید.
23 و خصمان او را پیش روی وی خواهم گرفت و آنانی را که از او نفرت دارند مبتلا خواهم گردانید.
24 و امانت و رحمت من با وی خواهد بود و در نام من شاخ او مرتفع خواهد شد.
25 دست او را بر دریا مستولی خواهم ساخت و دست راست او را بر نهرها.
26 او مرا خواهد خواند که تو پدر من هستی ، خدای من و صخره نجات من.
27 من نیز او را نخست زاده خود خواهم ساخت، بلندتر از پادشاهان جهان.
28 رحمت خویش را برای وی نگاه خواهم داشت تا ابداﻵباد و عهد من با او استوار خواهد بود.
29 و ذریت وی را باقی خواهم داشت تا ابداﻵباد و تخت او را مثل روزهای آسمان.
30 اگر فرزندانش شریعت مرا ترک کنند، و در احکام من سلوک ننمایند،
31 اگر فرایض مرا بشکنند، و اوامر مرا نگاه ندارند،
32 آنگاه معصیت ایشان را به عصا تادیب خواهم نمود و گناه ایشان را به تازیانه ها.
33 لیکن رحمت خود را از او برنخواهم داشت و امانت خویش را باطل نخواهم ساخت.
34 عهد خود را نخواهم شکست و آنچه را از دهانم صادر شد تغییر نخواهم داد.
35 یک چیز را به قدوسیت خود قسم خوردم و به داود هرگز دروغ نخواهم گفت.
36 که ذریت او باقی خواهد بود تا ابداﻵباد و تخت او به حضور من مثل آفتاب،
37 مثل ماه ثابت خواهد بود تا ابداﻵباد و مثل شاهد امین در آسمان، سلاه.
38 لیکن تو ترک کرده ای و دور انداخته ای و با مسیح خود غضبناک شده ای.
39 عهد بنده خود را باطل ساخته ای و تاج او را بر زمین انداخته ، بی عصمت کرده ای.
40 جمیع حصارهایش را شکسته و قلعه های او را خراب نموده ای.
41 همه راه گذران او را تاراج می کنند و او نزد همسایگان خود عار گردیده است.
42 دست راست خصمان او را برافراشته ، و همه دشمنانش را مسرور ساخته ای.
43 دم شمشیر او را نیز برگردانیده ای و او را در جنگ پایدار نساخته ای.
44 جلال او را باطل ساخته و تخت او را به زمین انداخته ای.
45 ایام شبابش را کوتاه کرده، و او را به خجالت پوشانیده ای، سلاه.
46 تا به کی ای خداوند خود را تا به ابد پنهان خواهی کرد و غضب تو مثل آتش افروخته خواهد شد؟
47 به یاد آور که ایام حیاتم چه کم است. چرا تمامی بنی آدم را برای بطالت آفریده ای؟
48 کدام آدمی زنده است که موت را نخواهد دید؟ و جان خویش را از دست قبر خلاص خواهد ساخت؟ سلاه.
49 ای خداوند رحمتهای قدیم تو کجاست که برای داود به امانت خود قسم خوردی؟
50 ای خداوند ملامت بنده خود را به یاد آور که آن را از قومهای بسیار در سینه خود متحمل می باشم.
51 که دشمنان تو ای خداوند ملامت کرده اند، یعنی آثار مسیح تو را ملامت نموده اند.
52 خداوند متبارک باد تا ابداﻵباد. آمین و آمین. |