1 ای خدایم مرا از دشمنانم برهان! مرا از مقاومت کنندگانم برافراز!
2 مرا از گناهکاران خلاصی ده! و از مردمان خونریز رهایی بخش!
3 زیرا اینک برای جانم کمین می سازند و زورآوران به ضد من جمع شده اند، بدون تقصیر من ای خداوند و بدون گناه من.
4 بی قصور من می شتابند و خود را آماده می کنند. پس برای ملاقات من بیدار شو و ببین.
5 اما تو ای یهوه، خدای صبایوت، خدای اسرائیل، بیدار شده، همه امتها را مکافات برسان و بر غداران بدکار شفقت مفرما، سلاه.
6 شامگاهان برمی گردند و مثل سگ بانگ می کنند و در شهر دور می زنند.
7 از دهان خود بدی را فرومی ریزند. در لبهای ایشان شمشیرهاست. زیرا می گویند: «کیست که بشنود؟»
8 و اما تو ای خداوند، بر ایشان خواهی خندید و تمامی امتها را استهزا خواهی نمود.
9 ای قوت من، بسوی تو انتظار خواهم کشید زیرا خدا قلعه بلند من است.
10 خدای رحمت من پیش روی من خواهد رفت. خدا مرا بردشمنانم نگران خواهد ساخت.
11 ایشان را به قتل مرسان. مبادا قوم من فراموش کنند. ایشان را به قوت خود پراکنده ساخته ، به زیر انداز، ای خداوند که سپر ما هستی!
12 به سبب گناه زبان و سخنان لبهای خود، در تکبر خویش گرفتار شوند؛ و به عوض لعنت و دروغی که می گویند،
13 ایشان را فانی کن، در غضب فانی کن تا نیست گردند و بدانند که خدا در یعقوب تا اقصای زمین سلطنت می کند. سلاه.
14 و شامگاهان برگردیده، مثل سگ بانگ زنند و در شهر گردش کنند.
15 و برای خوراک پراکنده شوند و سیر نشده، شب را بسر برند.
16 و اما من قوت تو را خواهم سرایید و بامدادان از رحمت تو ترنم خواهم نمود. زیرا قلعه بلند من هستی و در روز تنگی ملجای منی.
17 ای قوت من برای تو سرود می خوانم، زیرا خدا قلعه بلند من است و خدای رحمت من. |