1 ای خداوند نجات بده زیرا که مرد مقدس نابود شده است و امناء از میان بنی آدم نایاب گردیده اند!
2 همه به یکدیگر دروغ می گویند؛ به لبهای چاپلوس و دل منافق سخن می رانند.
3 خداوند همه لبهای چاپلوس را منقطع خواهد ساخت، و هر زبانی را که سخنان تکبرآمیز بگوید،
4 که می گویند: «به زبان خویش غالب می آییم. لبهای ما با ما است. کیست که بر ما خداوند باشد؟»
5 خداوند می گوید: «به سبب غارت مسکینان و ناله فقیران، اﻵن برمی خیزم و او را در نجاتی که برای آن آه می کشد، برپا خواهم داشت».
6 کلام خداوند کلام طاهر است، نقره مصفای در قال زمین که هفت مرتبه پاک شده است.
7 تو ای خداوند ایشان را محافظت خواهی نمود؛ از این طبقه و تا ابداﻵباد محافظت خواهی فرمود.
8 شریران به هر جانب می خرامند، وقتی که خباثت در بنی آدم بلند می شود. |