1 [Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, ὅτε ἔφυγεν ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἀβεσσαλώμ.] Κύριε, πόσον ἐπληθύνθησαν οἱ ἐχθροὶ μου! πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ᾿ ἐμέ·
2 πολλοὶ λέγουσι περὶ τῆς ψυχῆς μου, δὲν εἶναι δι᾿ αὐτὸν σωτηρία ἐν τῷ Θεῷ· Διάψαλμα.
3 Ἀλλὰ σύ, Κύριε, εἶσαι ἡ ἀσπὶς μου, ἡ δόξα μου καὶ ὁ ὑψόνων τὴν κεφαλήν μου.
4 Ἔκραξα μὲ τὴν φωνήν μου πρὸς τὸν Κύριον, καὶ εἰσήκουσέ μου ἐκ τοῦ ὄρους τοῦ ἁγίου αὑτοῦ. Διάψαλμα.
5 Ἐγὼ ἐπλαγίασα καὶ ἐκοιμήθην· ἐξηγέρθην· διότι ὁ Κύριος μὲ ὑποστηρίζει.
6 Δὲν θέλω φοβηθῆ ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν ἀντιπαρατασσομένων κατ᾿ ἐμοῦ κύκλῳ.
7 Ἀνάστηθι, Κύριε· σῶσον με, Θεὲ μου· διότι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθροὺς μου κατὰ τῆς σιαγόνος· συνέτριψας τοὺς ὀδόντας τῶν ἀσεβῶν.
8 Τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ σωτηρία· ἐπὶ τὸν λαὸν σου εἶναι ἡ εὐλογία σου. Διάψαλμα. |